Hayat okulu doğar doğmaz başlar. Ölünceye kadar devam eder. Bu okulu başarıyla bitirmek çok zor ve çok çetindir. Bu okul baştanbaşa mücadeleden ibarettir. Anbean değişen hayat durağında kurallara uymak, yolculuk etmek incelik, feraset, gayret, azim ve cesaret ister. Çözülmesi çok zor olan, bilmecelerle dolu olan hayatı anlamak, anlamlandırmak, kıymet ve değerini bilmek ve anlamlı yaşamak güzel düşünce, güzel fikir ve çok uzun soluklu mücadeleyi gerektirir.
Hayat vasıtasına binen bir insanın nerede duracağı, nerede kalacağı, nerede devam edeceği, nerede ağlayıp güleceği ve nerede huzur bulacağını kestirmek imkânsızdır. Ömür yolu, hayat yolu dikenler, taşlar, çukurlar, çileler, engeller ve haydutlarla doludur.
Çünkü durmadan dönen, ibretlerle, hikmetlerle dolu olan bir dünyada yaşıyoruz. İki kapılı han misali kiminin girdiği, kiminin de çıkıp gittiği, hiç kimsenin baki kalmadığı sırlarla dolu bir dünya...
Rahatı, sefası, lezzeti az; fakat cezası, çilesi, ıstırabı çok olan koca dünya.
Doğarken bizleri hıçkırıklarla ağlatan, ölürken de inim inim inleten, süslü püslü, görkemli ve güzel görünse de sonu virane olan yalan dünya.
Bizler malı severiz elden gider, canı severiz tenden gider, ömrü severiz biter gider, dünyayı severiz savrulup gider, makamı severiz birden gider. İşte böyle bir hayat okulunu başarıyla tamamlamak her kişinin değil er kişinin işidir. Bu yolda dağlar, taşlar, vadiler, seller ve fırtınalar kadar metanetli ve cesaretli olmalıyız. İç ve dış dünyamızda ansızın meydana gelebilecek depremlere karşı çok tedbirli davranmalıyız. Aksi takdirde enkaz altında kalmamız kaçınılmaz olur.
‘’Biz kimiz? Nereden geldik? Neden geldik? Neredeyiz? Kiminleyiz? Nereye gidiyoruz? Niçin gidiyoruz? Nasıl gidiyoruz? Neden gidiyoruz? Gönüllü mü; yoksa zorunlu mu gidiyoruz? Gelenler neden gidiyor, gidenler neden dönmüyor?’’ Sorularına kendi kendimize cevap aramalıyız. Azmin, gayretin ateşini hiç söndürmeden her gün bir adım daha ileri giderek usanıp pes etmeden, mazeret üretmeden, hayat fırtınalarına aldırış etmeden hedefe kilitlenmeliyiz. İnişler çıkışlar, yükselişler ve alçalışlar, nefes alış ve verişler, ağlayışlar ve gülüşler, zerre kadar yapılan her türlü işlerin kayda geçtiğini asla unutmamalıyız.
Bu okula isteyerek kaydolup isteyerek ayrılamazsınız. Bu okula ansızın girilir ve ansızın çıkılır. Bu okulun dersleri hassas ve incedir. Derslere çok iyi hazırlanıp başarılı olmak için çırpınmalıyız. Burada kaybedişin faturası ebedi hüsranlık, kazanmanın faturası ise ebedi kurtuluştur. Çile eleğinden elenerek, zaman tünelinden düşüne düşüne geçerek, çirkinliklerden güzellikleri seçerek, acı hatıraları yudum yudum yudumlayarak bizden geriye tatlı ve anlamlı hatıralar bırakmalıyız.
Dost ülkesinde dost olmak, dost bağının gülü, bülbülü olmak, dostu dosta vardıracak olan yolu tutmak, canla başla dosta varmak için gece gündüz çalışıp alın teri dökmeliyiz.
Bu okulda çırpınışlar, gayret ve uğraşlar insanı yorar, ter döktürür, boyun büktürür. Bu okul ne kadar zor, çileli olsa da bir gün bitecek. Ne kadar güzel, görkemli, rahat olsa da yine bir gün bitecek. Önemli olan bu okulu mutlu, huzurlu ve Hakk’ın razı olduğu şekilde bitirmektir. Unutmamak gerekir ki dünya gümrüğü kolay geçilmez. Bunun için insanın yükü çok hafif olmalıdır. Yükü takva olanla, yükü isyan olanın dönüşü asla bir değildir. Birine kurtuluş kapısı, diğerine de helak oluş kapısı açılır. Birinin lezzeti elem olur, diğerinin ise elemi lezzet olur.
Gönül sayfasında, kardeşlik sayfasında güzel izler bırakmalıyız. Bu okulda düşüncelerimizi bozmadan, fikirlerimizi karartmadan, duygu ve hislerimizi köreltmeden, azgınlık ve taşkınlık etmeden iyi bir öğrenci olmalıyız. Bembeyaz olan gönül ve ruh sayfamızı kapkara yapmamak için çok direnmeliyiz. Bu bembeyaz olan sayfaları kapkara yazılarla asla kirletmemeliyiz. Hayat ağacı kurumadan, hayat okulu henüz bitmeden kıymeti bilinmeli, meyvesi devşirilmeli, maddi ve manevi olarak huzur ve mutluluğa ermeliyiz. Hak rızasını kazanmak için Hakk’ın sevdiği işleri yapmalı, sevmediği işlerden de uzaklaşmalıyız. Zamanın tekrarının, hayatın geri iadesinin olmadığını bilip derin derin düşünmeliyiz. Yüzü ak, alnı pak olarak huzur içinde bu dünyaya veda etmeliyiz. Ebedi esaretin değil ebedi kurtuluşun diplomasını alarak sevinçle Mevla’nın huzuruna varmalıyız.
Bu hayat okulunda zihniniz açık, ufkunuz geniş, kazancınız bereketli, ömrünüz uzun, işiniz kolay, tefekkürünüz derin, bakışınız ibretli, gönlünüz ferah, ameliniz ihlaslı, azığınız takva amaç ve gayeniz hak rızasını kazanmak olsun. Ebedi kurtuluş fermanıyla sevinç, neşe içerisinde bu hayatınız son bulsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder